Helaas na terugkomst van mijn mooie oostkust reis had ik een beetje pech met het weer in Rotorua. Oftewel in plaats van lekker nog wat activiteiten kunnen doen, 3 dagen lekker binnen zitten in een hostel omdat het de hele dag regende. Een beetje jammer na een week lang mooi weer te hebben gehad, maar het hoort erbij hier in Nieuw Zeeland. Dan maar weer verder reizen en dus weer op pad met Stray.
De volgende stop was bij Lake Aniwhenua. Hier nog meer Maori tradities, dit maal een kook traditie. Tijdens grote bijeenkomsten zoals bijvoorbeeld feesten maar ook begravenissen wordt deze manier van koken altijd uitgevoerd, in Maori wordt het een Hangi genoemd. Volgens traditie is dit een manier van koken die door de mannen wordt uitgevoerd. Allereerst wordt er een groot gat in de grond gegraven, waarna hier stenen in worden gelegd. Dit zijn wel specifieke stenen die goed tegen hitte kunnen en deze ook goed kunnen vasthouden. Vervolens wordt er een groot vuur gestookt boven deze stenen. Zodra het vuur gedoofd is, worden natte zakken, juten zakken, over het vuur geplaatst met daarboven op al het eten. Alles wat langer moet koken onderop en bovenop alles wat sneller klaar is. Als laatste wordt het eten ook weer bedekt met zakken waarna het gat gevuld wordt met aarde. In feite is het een grote ondergrondse snelkoker.
Bij onze accomodatie echter was een permanentere oplossing geplaatst en werden de stenen met behulp van een gasbrander verwarmd in verband met een fire ban. Het eten is na ongeveer 2.5 uur klaar voor consumptie en heeft een beetje een aardse smaak. Erg goed eten en ook erg gezond. Terwijl we wachten voor het eten een korte cursus Flex vlechten gehad en mijn eigen armband gemaakt.
Voor de volgende ochtend stond er een activiteit op de planning die naar mijn mening een van de meest bijzondere was die ik gedaan heb in Nieuw Zeeland, we hebben een basisschool bezocht. Het gezin dat de accomodatie runt is terug gekeerd naar hun oorspronkelijke land van hun tribe om daar door middel van toerisme weer nieuw leven in te blazen. Het plaatsje was altijd een mooi plaatsje met veel werk in de bosbouw, echter is dat al sinds jaren niet meer zo en is het nu een achterstallige plek.
Sinds enige jaren nu bezoekt Stray deze plek en gaan ze met de toeristen die dat willen langs de school. Het eten wat overgebleven is wordt hier in voedsel pakketjes uitgedeeld en wij kunnen onze kennis en ervaringen van ons eigen land en ons reizen delen met de kinderen van de klas die we dan bezoeken. Het idee is dat de kinderen leren dat er veel meer is dan alleen maar hun kleine dorpje en het het waard is om hard te werken om de wereld te verkennen. Resultaat heeft het ook zeker gehad, want sinds de eerste groep is langs geweest zijn de kinderen veel gemotiveerder op de school en worden er betere resultaten gehaald. De reden dus ook dat het nog steeds onderdeel van het programma is. Ik vond het erg bijzonder om aan iets dergelijks deel te kunnen nemen.
Na ons bezoek aan de school gingen wij weer verder op pad naar Whakahoro om hier 2 nachten in het kamp van Blue duck door te brengen. Dit gebied is nu erg bekend vanwege zijn conservatie om de Blue duck, een bedreigde eend soort, te redden. Helaas heb ik er zelf niet een kunnen zien.
Hier mijzelf afgezien van een standaard natuurwandeling eens gewaagd aan het hanteren van een shotgun voor een beetje kleiduif schieten. Erg leuke ervaring en na wat oefenen bracht ik het er niet eens zo slecht van af. Tijdens de oefensessie alles gemist, en daarna alles raak. Niet slecht als zeg ik het zelf.
