En dan alweer onderweg naar de laatste stop, Uluru Kata Tjuta national park. Hier om dit toch wel iconische stuk natuur te bekijken. De reis begon weer vroeg aangezien er 2000 kilometer voor de boeg stond. Echter had ik nu 3 dagen uitgetrokken om deze reis te voltooien dus zeeen van tijd.

Dus onderweg naar de woestijn, lekker warme dagen en koude nachten. De nachten onderweg waren zeker koud met een graad of 10, maar de dagen waren nou niet bijzonder warm. Tijdens mijn trip naar het zuiden is het niet warmer geweest dan 22 graden en dat is toch even anders dan de verwachting. Prima voor als je wil wandelen, maar verder toch wel erg koud.

Eenmaal aangekomen bij Uluru, de eerste dag pech met het weer aangezien het de hele dag bewolkt was, gelukkig trok dit de laatste twee dagen weg, dus daardoor erg mooie foto’s kunnen maken, zie ook de gallerij onder.

Een eis van de aboriginals van het gebied was dat er voor toeristen een guided tour was om te leren over Uluru en hoe je hier zou moeten gedragen. Erg leuke en leerzame tocht, gaf veel inzicht over de cultuur van de aboriginals en waarom ze bepaalde zaken zo hebben. Zo is het bijvoorbeeld niet gewenst dat bepaalde delen van Uluru gefotografeerd worden om de reden wat zij voor hun cultuur en religie betekenen.

Elke ochtend om 5 uur eruit natuurlijk om toch die mooie zonsopgang foto’s te kunnen schieten en ’s avonds voor de verschillende zonsondergangen. Allemaal erg indrukwekkend als is het wel een beetje blauwbekken ’s ochtends bij een graad of 5.

De laatste dag ook nog een scenic flight gemaakt over Uluru. Zeker voor Kata Tjuta laat dit goed zien hoe groot en divers deze partij rotsen is. Daarnaast was het ook indrukwekkend om over Lake Amadeus te vliegen, een van de grotere zoutmeren van Australie.

Na 3 dagen dan weer tijd om verder te reizen door het zuiden van het outback. Nu door South Australia. Dit is ook een van de droogste pleken in de outback en dat is ook duidelijk terug te zien in de vegetatie.

Onderweg ook nog een ander zoutmeer tegengekomen naast een van de restareas, Lake Hart. Een enorme zoutvlakte, heel apart om hier te lopen over een laag zout.

Al met al was het maar een korte indruk van de outback maar wel een goede. Nog veel te ontdekken in de regio.