Na Kyra afgezet te hebben op Melbourne Airport gelijk door naar het hostel in de stad. Gelijk maar met de deur in huis, dit is het slechtste hostel dat ik tot nu toe bezocht heb. Het zag er afgedankt en vies uit, bedden waren slecht. Er waren wel gemeenschappelijke ruimtes, maar echt sociaal was het hostel niet. Dit is een beetje jammer want dat betekende voor mij dat ik de eerste dagen alleen Melbourne moest gaan verkennen.
Gelukkig woont Sean, de fransman die ik in Sydney heb ontmoet, in Melbourne en werkt hier. Met hem heb ik een paar avonden kunnen afspreken om te gaan vissen. Was goed om hem weer te zien en hebben mooi kunnen bijpraten.
Verder de rest van de week wat de stad bekeken en attracties bezocht zoals Sea World. Ben er wel achter dat steden niet helemaal mijn ding zijn. Gelukkig was er het weekend nog. Tijdens het weekend kwamen namelijk de Engelsen met wie ik ook veel optrok in Mildura in Melbourne aan. Samen met hun lekker op stap geweest in Melbourne om op die wijze mijn tijd daar af te sluiten.
Maandag weer vroeg op pad, eventjes de auto ophalen en daarna door naar Philip Island om een aantal dierenparken daar te bezoeken. Dat was in ieder geval het plan voor de dag, maar dat bleek een beetje in het water te vallen. Doordat er in het centrum een ongeluk was gebeurd duurde de trip om de auto op te halen 3.5 uur in plaats van 45 minuten en verloor ik daardoor veel tijd.
Uiteindelijk was ik om een uur of half 4 ’s middags op Philip Island, wat een beetje te laat was om nog allemaal parken te gaan bezoeken. In plaats daarvan maar een wandeling gemaakt. Attractie die ik nog wel kon bezoeken was de Pinguin Parade.
Elke avond komen er grote groepen Little Pinguins (Kleinste pinguin ongeveer 33cm hoog) via het strand aan op het eiland om terug te keren naar hun Burrows nadat ze verscheidene weken op zee zijn geweest om daar te jagen op vis. Omdat pinguins met flitsers nogal makkelijk blind te maken zijn, was het helaas niet toegestaan om daar foto’s te maken, al had de enkele toerist hier geen begrip voor en flitste er lekker op los met schreeuwende rangers in hun nek.
Was een mooie ervaring om te zien hoe deze pinguins het strand op komen in kleine groepjes zodat ze veilig zijn. Vervolgens langzaam maar zeker komen ze dan het strand op om snel naar de duinen naar hun veilige huisjes te rennen.
En zo was het alweer dinsdag en stond mijn volgende lange reis op de planning. Eerst langs het vliegveld iemand oppikken om een rit naar Canberra mee te delen, scheelt weer benzine. Verkeer zat een beetje tegen dus wat later weg dan de bedoeling was.
Wel een beetje een vreemde gewaarwording als de navigatie je vertelt: “Vervolg deze weg voor 600 kilometer”. Oftewel cruise control aan en het stuur vasthouden zodat je de weg niet afrijd, want er zaten nog wel bochten in de weg.
Het was in ieder geval een mooie rit door een heuvelachtig landschap. Eenmaal in Canberra passagier in Canberra afgezet, dit was een Australier uit Tasmanie die hier zijn familie een paar dagen kwam bezoeken.
Daarna was het dan tijd om eens de familie te bezoeken die hier aan de andere kant van de wereld hun intrek hadden gedaan. Eens kijken of het leven hier in Australie bevalt en hoe het hier er nou precies aan toe gaat…….
